หมู่บ้านพอเพียง

หัวเรื่องของบทความ "หมู่บ้านพอเพียง" ก็เป็นหัวข้อที่แอนได้รับในการสร้างเกม เกมที่แอนสร้างไว้แอนไม่สามารถนำออกมาให้ดูได้ค่ะ เพราะตอนนี้แอนก็ไม่ได้มีเกมนั้นอยู่กับตัว แต่ระบบอะไรพวกนี้ก็ไม่ได้ยุ่งยากอะไร สิ่งที่จะมาเขียนก็คือแนวคิดในการสร้างเกมนั้นออกมา แอนคิดว่าอาจจะมีประโยชน์กับใครสักคนก็เป็นได้ และเพื่อไม่ให้ตัวเองลืมความทรงจำนั้นไปก็เลยจะขอเขียนเป็นบทความซะเลย แนวคิดบางอย่างแอนไม่ได้บอกกับกรรมการหรอกค่ะ ไม่กล้า 555+

เนื้อเรื่อง

        ณ ที่ที่เงียบสงบห่างไกลจากเมืองหลวง มีหมู่บ้านเล็กๆหมู่บ้านหนึ่งชื่อ "หมู่บ้านพอเพียง" คนในหมู่บ้านดำเนินชีวิตด้วยความพอเพียง แต่แล้ววันหนึ่งก็มีชายแปลกหน้าเดินเข้ามาในหมู่บ้าน ชายผู้ใช้เงินฟุ่มเฟือยไม่รู้จักคุณค่าของเงินเลยแม้แต่น้อย คนในหมู่บ้านไม่ได้มองว่าเขาเป็นคนไม่ดีและยังคิดจะช่วยชายผู้นั้นให้รู้จักความพอเพียงอีกด้วย โดยบอกชายแปลกหน้าว่าจะพาไปสถานที่แห่งหนึ่ง แต่ทะว่าการที่จะเป็นสถานที่นั้นต้องทำภารกิจบางอย่างก่อน ผู้นำหมู่บ้านจึงส่งชายผู้กล้าออกไปทำภารกิจ ผู้กล้าต้องเก็บรวบรวมผลไม้แต่ห้ามเก็บของที่เป็นอันตรายเด็ดขาด (ในเกมนี้คือระเบิด) ในขณะที่มีการทำภารกิจ ผู้นำหมู่บ้านก็พาชายแปลกหน้าและทุกคนไปอยู่ที่ศาลา ทุกคนรู้สึกแปลกใจอย่างมาก เมื่อไปถึงศาลาก็ได้เห็นการกระทำของชายผู้กล้าทั้งหมดที่กำลังเก็บผลไม้อยู่ในเวลาที่จำกัด ชายแปลกหน้ารู้สึกงุดหงิดแล้วไหนล่ะสถานที่ที่พวกคนพูดถึง ผู้นำหมู่บ้านยิ้ม สถานที่ที่ว่านั้นไม่มีหรอกเพราะแม้เราจะพาคุณไปที่ไหนก็ตามแต่การจะเปลี่ยนมุมมองความคิดคุณจะต้องเป็นคนคิดเองลองมองเข้าไปในนั้นสิ ชายผู้กล้ากำลังพยายามทำอะไรกันแน่

ถ้าเป็นไปได้แอนต้องการจะให้ผู้เล่นฝึกใช้กระบวนความคิดมากกว่าเมื่อเล่นเกมชนะแล้วมีข้อความสอน เนื่องจากบางคนไม่ค่อยจะอ่านกันเล่นจบแล้วก็ปิดเกมไปเลยอะไรแบบนี้ค่ะ หรืออาจจะอ่านแต่ก็ไม่ได้คิดไม่ได้เข้าใจอย่างจริง ท้ายที่สุดแล้วแอนก็ไม่ได้พิมพ์ข้อความที่จะสอนลงไปในเกมที่สร้างไว้จริงๆ

อยากให้เขาคิดว่าทำไมต้องเป็นผลไม้ แล้วทำไมถ้าเราเก็บระเบิดคะแนนจึงต้องลดลงด้วย ทั้งที่ถ้าเอาระเบิดไปขายก็ย่อมมีเงินมากกว่าเป็นไหนๆ ลองมองไปอีกซักหน่อยว่าถ้าเราเอาไปขายคนที่ซื้อระเบิดจะเอาไปทำอะไร คงจะไม่ใช่เรื่องดีแน่นอนหรืออาจจะมีเรื่องดีอยู่บ้างแอบอยู่แต่ก็คงจะมีส่วนน้อย แต่ถ้าเก็บผลไม้ส่วนหนึ่งเอาไปขาย ส่วนหนึ่งเอาไปแบ่งปัน ส่วนหนึ่งเอาไว้ดินเองแล้วเมล็ดของมันก็ยังสามารถเอาไว้ปลูกเป็นต้นได้ด้วย ถ้าเราทำเช่นนี้ก็จะเกิดการหมุนเวียนต่อไปเรื่อยๆแค่นี้ก็ไม่อดตามแล้วค่ะ และความฟุมเฟือยใช้แต่ของที่ไม่มีประโยชน์โดยไม่รู้ถึงแก่นแท้ของความพอดี มีแต่ความโภคสิ่งที่ทำอยู่นั้นมีความสุขแน่หรือ (มั่วไปรึเปล่าคะ)

และแล้วเมื่อเกมจบลงชายผู้นั้นก็คิดจะเปลี่ยนตัวเองเสียใหม่ ไม่ยึดติดกับสิ่งจอมปลอมที่ต่างถูกสมติขึ้นมาทั้งนั้น ใช้ชีวิตให้เกิดประโยชน์กับตัวเองและผู้อื่น เลิกฟุ่มเฟือยรู้ถึงความยากลำบาก และอื่นๆ (อื่นๆ คือ ไม่ทันเวลาแล้วค่ะ วันนี้ต้อไปหาหมอการมั่วก็ขอจบลงเพียงเท่านี้ ;P) 

งงไหมคะ :D ไม่แปลกเลยถ้าจะงงเพราะแอนก็รู้สึกว่าตัวเองมั่วไปไหม แต่ต่างคนก็ย่อมต่างความคิดหลายสิ่งหลายอย่างเพียงแค่เรากล้าคิดและลงมือทำ บางครั้งอาจจะไม่เหมือนใครคนภายนอกรู้สึกว่าเราแปลกหรือแตกต่าง นั้นแหละค่ะคือสิ่งที่แอนต้องการ ก่อนคิดแนวเกมแอนจะคิดเสมอว่าห้ามเหมือนใคร อันไหนที่คนอื่นคิดได้เราก็คิดแต่ไม่เอา เอาอันใหม่ที่ไม่น่ามีใครทำ เพราะเกมเราไม่ได้สวยเริดอะไรฉะนั้นต้องมาดูเนื้อเรื่องเกมดีกว่าว่าใครจะโดนใจกว่ากัน